| Başlangıçlar / 10.2.2012 |
| “Başlangıçta söz vardı”, der insanlığın kadim, kutsal metni... Herşey sözlebaşladı: Ol! Var ol! İnsanın eski, ortak, en kutsal çabası: Var olmak ve var etmek... Seni her an silmek, yok etmek, kendine benzetmek isteyen dünyaya karşı, sürekli, soluk alıp verircesine direnmek, bazen umutla, bazen umuda bile gerek duymadan karşı koymak: Ben varım.
Devamı
|
| Geceye dair / 3.2.2012 |
| (İklim değişti, Sibirya iklimi oldu! Sıcaklık gündüzleri eksi onlarda, geceleri... Korkarım eksi yirmilere düşecek. Cenevreínin iki saat bile dayanamadığım karlarından sonra bu ateşli, hasta, canımdan bezmiş halimle ‘siyaset’ yazmak... Kalemini bilemek, hakkının vere vere ‘iklim çoktan değişmişti’ demek, cümleler, çözümlemeler dizmek, ‘
Devamı
|
| Düşünüyorum niye... / 27.1.2012 |
| Biliyorum, metruk kabuklar gibi boş boş çınlıyor sözcükler, ölüm söz konusu olduğunda... (Bir ‘konu’ değil ölüm, ta başında kuşatmış sözü, derinlerine sızmış, dipten dibe oymuş onu.) Lekeli bir ayna her sözcük, içinden geçilmesi gereken, yanan bir vadi, çoktan sönmüş bir dünya. Baş edilmesi olanaksız bir kopuş, gerçekle imge ar
Devamı
|
| Düşünüyorum niye —II— / 13.1.2012 |
Parçalanarak ölmek... Belki en acılı ölüm biçimi. Bazen bir yumrukla, sertçe bir yumrukla bile kapanan bilinç, tuhaftır, böyle korkunç acılarda kapanmayı erteler, neredeyse doğaüstü bir güçle tutabildiğince açık tutarmış kendini. Damarlardan boşalan kanın her damlasını, damla damla sönen hayatı, o tek ve biricik hayatın her son saniyes
Devamı
|
|
